W połowie IV w.n.e. pomiedzy Łabą i Soławą a Bugiem zamieszkiwały plemiona należące do kultury przeworskiej najprawdopodobniej związanej z Wandalami oraz kultury wielbarskiej z Gotami, oprócz w/w istniały inne jak: bałtyjska, dębczyńska, luboszycka, dacka, sukow -dziedzice zwana również lechicką.Istnieje ciągłość genetyczna pomiędzy ludnością zamieszkującą Europę Środkową w epoce brązu i łączoną z kulturą ceramiki sznurowej oraz ludnością słowiańską zamieszkującą Europę Środkową w średniowieczu (w tych badaniach to Polacy, Czesi i Słowacy). Ludność mieszkająca tu od wczesnego średniowiecza i znana jako Słowianie to z całą pewnością ta sam ludność, którą Rzymianie wcześniej opisywali jako Lugiów, Wenedów itp., i ta sama, która jeszcze wcześniej tworzyła kulturę łużycką i inne kultury wywodzące się z kultury ceramiki sznurowej. Niemiecka mapa pokazujaca rozmieszczenie plemion w środkowej Europie z 480 r przeczy tezie allochtonistów o przybyciu Słowian na te tereny na przełomie V i VI w.
Cezariusz z Nazjanzu (329‑369) wspominał Słowian, pisząc: Sklawinowie są zuchwali, samowolni, nie znoszą nad sobą panowania, tak że zabijają nieraz swego wodza i rządcę przy wspólnym posiłku lub w podróży.
Salwian z Marsylii zyjący na przełomie IV i V w a więc w czasach kiedy Wandalowie wraz z Alanami i Swewami przekroczyli Ren w noc sylwestrową 406 r w swoim dziele De Gubernatione Deiniemal całą księgę VII poświęca piętnowaniu różnorakich nadużyć Afrykańczyków w zakresie etyki seksualnej. Na tym tle postawę Wandalów ukazuje w sposób następujący: „Powiedziałem, że miasta Afryki przepełnione były potwornymi sprośnościami, a szczególnie dominujące miasto królewskie. Wandalowie zaś nie zostali zbrukani tego typu bezeceństwem. Czy ci barbarzyńcy, o których mówimy, nie zostali powołani, by zetrzeć skazę naszych bezeceństw Oni usunęli ze wszystkich miejsc Afryki ludzi zniewieściałych, oni mieli wstręt do kontaktów z damami z półświatka i nie tylko odczuwali do nich wstręt i nie tylko doraźnie oddalili, lecz sprawili, że w ogóle taka sytuacja nie miała u nich miejsca”
Prokopiusz z Cezarei (ok. 490- 562) w Historii Wojen (Wojna z Gotami) (lata 550?553), pisał: ... te plemiona, Sklawinowie i Antowie, nie podlegają władzy jednego człowieka, lecz od dawna żyją w ludowładztwie i dlatego zawsze wszystkie pomyślne i niepomyślne sprawy załatwiane bywają na ogólnym zgromadzeniu. a także co się tyczy innych szczegółów, te same mają, urządzenia i obyczaje jedni i drudzy, ci północni barbarzyńcy. i dalej .....a przecież bynajmniej nie są niegodziwi z natury i skłonni do czynienia zła, lecz prostotą obyczajów również przypominają Hunów. Także i imię mieli z dawien dawna jedno Sklawinowie i Antowie; jednych i drugich bowiem zwano dawniej Sporami, sądzę że dlatego, ponieważ rozproszeni, z dala od siebie zamieszkują swój kraj. Dlatego też mają u siebie wiele ziemi; po drugiej stronie Istrii bowiem przeważnie tam mieszkają.
Teofylakt o starciu z 596 r.: „Barbarzyńcy tymczasem uderzyli na Rzymian i zsiadłszy z koni przeszli do walki wręcz”,oraz „Sklawinowie tedy zsiadłszy z koni…” dostrzegli ukrytych i odpoczywających w szuwarach Romajów (rok 600) W roku 536 walczący w Italii Bizantyjczycy otrzymali posiłki zza Alp w sile 1600 jazdy.
Pseudo Maurycjusz wspominał: ?Plemiona Słowian Sklawów i Antów podobny mają sposób życia oraz postępowania i nawykłe do wolności nie pozwalają się w żaden sposób ujarzmić ani opanować, a szczególnie na własnej ziemi. Są bardzo liczni i wytrwali, znoszą łatwo upał, zimno i słotę, niedostatek odzienia i środków do życia.
