Ojcze nasz

Wośc naś, kenľ sy na njebju,
huswěśone buźi twojo mě.
Twojo kraljestwo pśiźi.
Twoja wola se stani, ako na njebju tak teľ na semi.
Naś wśedny klěb daj nam źěnsa.
A wodaj nam naśe winy, ako my wodawamy naśym winikam.
A njewjeź nas do spytowanja, ale humoż nas wot togo złego.
(Pśeto twojo jo to kralejstwo a ta moc a ta cesć do nimjernosći). Amen

2. po słoweńsku (dialekt prekmurski-vend nyelv:W XVI wieku, a także w XVIII i w XI wieku wierzono, kierując się opinią Słoweńców z krain Prekmurje, Somogy i Vas, że byli oni potomkami Wandalów. W dokumentach węgierskich, łacińskich i innych, język Prekmurian (dialekt węgierskich Słoweńców z Prekmurje) jest określany jako język wandalski. Tradycyjne węgierskie określenie etnolektu to Vend nyelv (język wendyjski).

Oča naš, ki si vu nebésaj!
Svéti se Ime tvoje.
Pridi králestvo tvoje.
Bojdi vola tvoja, kak na nébi, tak i na zemli.
Krüha našega vsakdanéšnjega daj nam ga dnes.
I odpüsti nam duge naše, kak i mi odpüščamo dužnikom našim.
I ne vpelaj nas vu sküšávanje.
Nego odslobodi nas od hüdoga. Amen.

3. po polsku

Ojcze nasz, któryś jest w niebie,
święć się imię Twoje;
przyjdź królestwo Twoje;
bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi.
Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj
i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom.
I nie wódź nas na pokuszenie,
ale nas zbaw ode złego. Amen

4. po połabsku (wenska reć)(drzewiańsko-połabski: venskă rec, slüv'onst'ĕ) – języki zachodniosłowianskie należące do tzw. grupy języków lechickich.Język połabski istniał tylko w formie ustnej do XVIII wieku, kiedy niemieccy pastorzy sporządzili pierwsze zapisy. Miał duże zróżnicowanie dialektalne, co wynikało z izolacji poszczególnych skupisk ludności połabskiej. Obszar który zamieszkiwali Połabianie nazywany jest w j. niemieckim:Drawehn oraz Wendland.

Nos Fader, tå tå jis vå něbiśaj
sjǫtă vårdă Tüji jaimă,
Tüjă rik komă, Tüjă viľă šinót kok vå něbiśaj, tok kăk no zimě.
Nosėj vėsědanesnă st’aibě doj năm dans.
Un vitědoj năm nos greχ,kăk moi vitědojimě nošem gresnărüm.
Un ni brind’oj nos kå farsukońě,
tåi lözoj nos vit vėsokăg χiaudăg. Amen

Aita nos, tâ toi jis wâ nebesai,
sjętü wordoj tüji jaimą;
tüji rik komaj;
Tüja wüľa mo są ťüńot kok wâ nebesai tok no zemi.
Nosę wisedanesnę sťaibę doj nam dâns,
a wütâdoj nam nose greche, kok moi wütâdojeme nosim gresnarem;
ni bringoj nos wâ warsükongę;
toi losoj nos wüt wisokag chaudag. Amen

5. po gónołuzycku (hornjoserbšćina)

Wótče naš, kiž sy w njebjesach.
Swjeć so Twoje mjeno.
Přińdź Twoje kralestwo.
Stań so Twoja wola, kaž na njebju, tak na zemi.
Wšědny chlěb naš daj nam dźens.
Wodaj nam naše winy, jako my tež wodawamy swojim winikam.
A njewjedź nas do spytowanja,
ale wumóž nas wot złeho. Amen.

6. po czesku

Otče náš, jenž jsi na nebesích,
posvěť se jméno Tvé.
Přijď království Tvé.
Buď vůle Tvá
jako v nebi, tak i na zemi.
Chléb náš vezdejší dej nám dnes.
A odpusť nám naše viny,
jako i my odpouštime našim viníkům.
A neuveď nás v pokušení,
ale zbav nás od zlého.
Amen.

7. po słowacku

Otče náš, ktorý si v nebesiach,
posvät’sa meno tvoje.
Príd’ královstvo tvoje.
Bud’ vôla tvoja
ako v nebi tak i na zemi.
Chlieb náš vezdejší daj nám dnes.
A odpust’ nám viny naše,
ako aj my odpúšt’ame vinnikom svojim.
I neuvod’ nás v pokušenie,
ale zbav nás od zleho. Amen

8. w dialekcie śląskim

Łojcze nosz, kieryś je w niebie,
świyńć sie imie Twoji.
Przidź Krůlestwo Twoji.
Bydź wola Twoja, jako
w niebie, tak i na ziymi.
Chleba naszego powszedniego
dej nóm dzisiok
i łodpuść nům nasze winy,
kiej i my łodpuszczómy naszym winowajcóm.
I nie wůdź nos na pokuszyni,
ale nos zbow łode złego. Amyn.